12 maja

Usprawiedliwienie naszej bezbożności jest dziełem tak wielkim, że jak mówią, Bóg okazał większą potęgę w naszym nawróceniu, niż przy wydobywaniu z nicości nieba i ziemi, gdyż przeciwstawienie grzesznika i łaski jest większe niż przeciwstawienie nicości i bytu. Nicości bliżej jest do Boga niż grzesznikowi. Dlaczego? Otóż jako brak istnienia, nicość nie zawiera w sobie żadnej możności przeciwstawienia się Bogu; grzesznik natomiast, jako rzeczywisty byt i istota obdarzona wolnością, może się przeciwstawiać wszystkim zamiarom Boga. Poza tym w dziele stworzenia mamy do czynienia z porządkiem przyrodzonym, natomiast usprawiedliwienie bezbożnika należy do porządku nadprzyrodzonego, Boskiego.

Ach, gdyby wszyscy zrozumieli, z jak wielkiej nędzy i poniżenia wydobyła nas wszechmocna ręka Boga! Ach, gdybyśmy mogli choćby na jeden moment wniknąć w to, co zdumieniem napełnia same duchy niebieskie, a mianowicie w stan, do którego wyniosła nas łaska Boga: jesteśmy ni mniej, ni więcej, tylko Jego dziećmi, przeznaczonymi do królowania z Synem przez całą wieczność.

Gdy duszy ludzkiej Bóg zezwoli przeniknąć tę tajemnicę, wtedy dusza może prowadzić życie w pełni niebiańskie. O, nędzna kondycjo ludzkiej natury! Ileż to razy Ojciec Niebieski chciałby nam odsłonić swoje sekrety, a tymczasem nie może tego uczynić, ponieważ nasza złość pozbawia nas zdolności ich poznania. Oby Bóg położył kres tej nędzy, temu opuszczeniu. Niech raz wreszcie przepadnie królestwo Szatana i na dobre zatriumfuje sprawiedliwość.

W naszych medytacjach często rozważajmy wyjaśnione przed chwilą prawdy, a w ten sposób umocnimy się w cnocie, uszlachetnimy się w naszych myślach.

za: 365 dni z Ojcem Pio, Poznań 2009.