Adoracja Najśw. Sakramentu

W internecie:

http://www.savior.org/devotions.htm


Uświęcaj się i uświęcaj innych
(słowa skierowane do Ojca Pio)

Tekst zaczerpnięty z ksiązki O. Gracjana Majki: "Człowiek, który stawał się modlitwą" s.215-234.

W. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
O. Amen.
W. Najświętszy Bóg Ojciec, Jego umiłowany Syn, Mesjasz prawdzi-wy i Duch Święty niech będzie z wami wszystkimi.
O. I z duchem twoim.

Wprowadzenie
Dzięki darowi rozumu i objawienia Bożego możemy wnikać i poznawać Boga samego i samych siebie jako powołanych z miłości do istnienia przez Stwórcę. Każdy człowiek, gdy dochodzi do używania rozumu, zdobywa rozeznanie, stawia sobie pytanie:
kim jestem? Co jest celem mego życia? Jakie jest moje ostateczne przeznaczenie?

Z pomocą, przychodzi Pismo Święte, które mówi, że człowiek został przez Boga stworzony i powołany do uczestnictwa w chwale Bożej. Warunkiem jest osiągnięcie świętości życia aż po najwyższą, bo heroiczną miarę. Osiągnięcie świętości jest możliwe; świadczą o tym liczne przykłady życia autentycznych wyznawców Chrystusa, którzy w pełni zrealizowali Boży plan i dziś są w Królestwie Bożym. Od 2 maja 1999 r. należy do nich także Błogosławiony Ojciec Pio Forgione. Jako jego czciciele, a poniekąd naśladowcy, winniśmy się wpatrywać we wzór życia chrześcijańskiego, który nam pozostawił, winniśmy się wytrwale modlić za jego przyczyną o moc dla pełnego naśladowania Chrystusa. Oddajmy cześć i chwałę Panu Bogu, Stwórcy naszemu, słowami hymnu Ciebie Boga wysławiamy. Śpiewamy trzy strofy tego hymnu.
Ciebie Boga wysławiamy
Tobie, Panu wieczna chwała
Ciebie, Ojca, niebios bramy
Ciebie wielbi ziemia cała.

Tobie wszyscy Aniołowie
Tobie, Moce i Niebiosa,
Cheruby, Serafinowie
ślą wieczystej pieśni głosy.

Swięty, Swięty, nad świętymi
Bóg zastępów, Król łaskawy
Pełne niebo z kręgiem ziemi
Majestatu Twojej sławy!
Akty
Najświętszy Boże Ojcze, Panie nieba i ziemi, który wszystko, co ist-nieje na ziemi i w niebie tak przedziwnie stworzyłeś, a tylko ludzi uczyni-łeś na swój obraz i podobieństwo stwarzając w każdym człowieku duszę nieśmiertelną i obdarowałeś wielorakimi darami ducha.
Tobie, Panie i Boże nasz, składamy uwielbienie i dziękczynienie za dary nam udzielone, nade wszystko za dar rozumu, wolnej woli, dzięki którym człowiek może Ciebie poznawać i miłować.
Dziękujemy Ci, Boże Ojcze ludów i całego stworzenia, że w dwudziestym wieku objawiłeś swoją dobroć i łaskawość w osobie pokornego Twego Sługi Pio Forgione, którego obdarowałeś wielorakimi darami natury i łaski. Wraz z nim, z Aniołami i Świętymi, wyznajemy, że jesteś jedynym Bogiem, dawcą życia i Ciebie błagamy o zmiłowanie:

(z suplikacji) Swięty Boże, Święty Mocny, Swięty a Nieśmiertelny Zmiłuj się nad nami! (3 razy)

Obrazie Boga niewidzialnego, Pierworodny wśród wszelkiego stwo-rzenia, Panie Jezu Chryste, Boże nasz i Zbawicielu: Wyznajemy, że w pełni czasu przyjąłeś ciało z Maryi Dziewicy i naszą ludzką naturę, aby w tajemnicy Wcielenia i Odkupienia wynieść naszą ludzką naturę do niebywałej godności synów Bożych, byśmy za łaską Twoją stawali się świętymi przed obliczem Boga Ojca, dla którego wszystko żyje.
Świadom tego powołania i przeznaczenia do uczestnictwa w życiu i chwale synów Bożych Twój sługa - Ojciec Pio nieustannie rozważał tajemnice Twego życia i wytrwale dążył do świętości. Za jego przyczyną i wstawiennictwem wspomagaj nas, wszystkich ochrzczonych w Twoje imię w dążeniu do świętości życia przez upodabnianie się do Ciebie, Jezu Chryste:
Śpiew: Chrystus Wodzem, Chrystus Królem, Chrystus, Chrystus Władca nam! (3 razy)
Boże, Duchu świętości, łaski i życia, Tobie składamy nasze uwiel-bienie za światło wiary, nadziei i miłości udzielane ludziom przez wieki i pokolenia: dzięki Twemu wszechmocnemu działaniu Jezus Chrystus, Jednorodzony Syn Ojca, stał się człowiekiem przyjmując Ciało z Maryi Dziewicy. Przez Twoje zstąpienie na uczniów w Wieczerniku w dniu Pięćdziesiątnicy objawił się Kościół jako wspólnota wierzących, ogłaszająca wielkie dzieła Boże stworzenia i odkupienia. Twoją mocą kapła-ni konsekrują chleb i wino, które staje się Ciałem i Krwią Chrystusa. Twoją mocą głoszona jest Ewangelia jako żywe Boże Słowo i sprawuje Kościół święte sakramenty.
Przez włożenie rąk biskupa, następcy Apostołów, Ojciec Pio został obdarowany niezwykłymi charyzmatami i szczególną łaską, o Duchu Święty, i tak wielu doprowadził do nawrócenia i skierował na drogi świętości życia chrześcijańskiego. Wraz z Ojcem Pio Ciebie, Duchu Święty, uwielbiamy i prosimy:
Oblicze wyryj Twe
na dziełach naszych rąk,
cierń pychy wyrwij z serc,
niech kornie służą Ci.
albo: Przyjdź, Duchu Święty, ja pragnę.
O to dziś błagam Cię.
Przyjdź w swojej mocy i sile,
radoście napełnij mnie!
Słowa Ewangelii według św. Mateusza (Mt 5, 1-16) Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami:
Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia stąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.

Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami.
Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu. Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie.
Oto słowo Pańskie

ROZWAŻANIE Stwierdzają to zgodnie wszyscy myślący ludzie: człowiek w wielora-kich formach życia, jakie posiada, przeżywa proces rozwoju i odkrywa nurtujące jego wnętrze pragnienia. Ci, którzy wierzą w Boga, przyjmują w sercu Jego słowo mają konkretne odniesienie dla kształtowania oso-bistego życia duchowego. Jest nim Osoba Jezusa Chrystusa, którego gdy nadeszła pełnia czasu Bóg Ojciec posłał na świat jako Zbawiciela. I gdy człowiek, zaczyna rozeznawać swoje życie i stawiać pytania o swo-je miejsce w świecie, o sposób życia, kim powinien być, do czego jest powołany i przeznaczony tylko w spotkaniu z Jezusem może znaleźć od powiedź na te pytania. Jezus jest "obrazem Boga niewidzialnego i pier-worodnym wobec każdego stworzenia" (Kol 1, 15).
W Nim poznajemy prawdę, że każdy człowiek jest wybrany i wezwany do świętości - aż po osiągnięcie niebywałej i wręcz niewyobrażalnej godności - bez różnicy płci i pochodzenia - synów Bożych (por. Ef 1, 3nn)

Kościół naszych czasów przypomina, że wszyscy wierni, tworzący go od chwili przyjęcia chrztu świętego "w jakiejkolwiek żyją sytuacji życiowej czy stanie są wezwani do świętości doskonałej, jak i sam Ojciec niebieski doskonały jest" (por. KK 11). To "stawanie się" świętym wyra-ża się w przyoblekaniu się w Jezusa Chrystusa, w życiu według Ducha Świętego (por. Rz 6, 22, Ga 5, 22), w naśladowaniu Chrystusa w swoim życiowym stanie i powołaniu, w przyjmowaniu i życiu według ducha Błogosławieństw.
(por. Christifideles laici nr 16-17).
Dążenie do świętości jest koniecznym wymogiem istnienia w nas życia chrześcijańskiego: potwierdzeniem istnienia w nas nowego życia otrzymanego podczas chrztu świętego i wyrazem godności ludzkiej; nie tylko nazywamy się, ale jesteśmy dziećmi Bożymi! Jest to zarazem wa-runek apostolskiej misji Kościoła: głoszenia, ale i wszczepienia naszych braci i sióstr w osobę Chrystusa.
Wymowne i znaczące są tu znane przypowieści o zaproszeniu robotników do winnicy (por. Mt 20, l nn) - o krzewie winnym i latorośli (por. J 15, lnn).

Przykładem, ilustracją bardzo wymowną i zobowiązującą są święci Kościoła. Niektórych z nich Kościół wyniósł do chwały ołtarzy, potwierdził ich świętość i przykładność życia. Są oni, jak czytamy w Księdze Apokalipsy, przed tronem Boga, a pochodzą ze wszystkich pokoleń, ludów i języków. Odziani w szaty białe wielbią Boga za otrzymane zbawienie w Jezusie Chrystusie, uwielbiają Go w dzień i w nocy.
Za dni swego doczesnego życia doświadczyli wielkiego ucisku i prześladowania, swoje szaty opłukali we krwi Baranka i je wybielili. Gdy jednak przeszli przez bramę wieczności zostali uznani za godnych; Bóg wszechmocny otarł z ich oczu wszelką łzę i tak otrzymali zapłatę spra-wiedliwości (por. Ap 7, 9nn). Ojciec Pio Forgione za dni swego życia doświadczył tego wszyst-kiego. Od początku życia towarzyszyły mu niezwykłe przeżycia, które wytyczały mu drogę cierpienia i zmagania z mocami ciemności, niezwy-kłe zjawiska, przeżycia mistyczne. To wszystko było dlań wielką łaską i wezwaniem do odpowiedzi. Od dziecinnych lat, od pierwszych przeżyć mistycznych i objawień, rozpalało go gorące pragnienie odczuwania obecności Jezusa, udziału w Jego misji zbawczej, odpowiedzi na łaskę powołania.
W 1922 r. pisał do swej penitentki Niny Campanile:v "W swoim wnętrzu stale słyszę głos, który wciąż mi powtarza: Uświęcaj się i uświęcaj innych. Módl się ze mną, abym był coraz godniejszym synem św. Fran-ciszka, abym wzrastał w gorliwości i bym stał się doskonałym kapucynem".
v To był program życia, który inspirował go w gorliwości i w dążeniu do świętości. Uważał, że w tym dążeniu podstawowe znaczenie mają takie cnoty jak pokora i miłość:
"Są one głównymi podporami tego wielkiego budynku. Od nich za-leży cała reszta. Należy mocno trzymać się tych dwóch cnót. Jedna z nich jest najniższa, druga najwyższa. Utrzymanie całości budynku zale-ży od fundamentu i od dachu. Jeśli więc serce jest zawsze skierowane ku ćwiczeniu w tych dwóch cnotach, to później nie napotyka w ćwicze-niu się w innych. One są matkami cnoty, a cnoty podążają za nimi tak jak kurczęta idą za kwokami" (por. Ep I, 1139).
Tak więc pokora i miłość jest tajemnicą świętości życia Ojca Pio. Pokora to cierpliwe znoszenie przeciwności (ileż ich było w życiu Ojca Pio: oskarżenia, absurdalne zarzuty, niezrozumienia towarzyszyły jego życiu i misji, i w tym wszystkim zachował opanowanie, a nawet humor oraz miłość: jej wyrazem było bezgraniczne oddanie się Bogu na drodze życiowego powołania zakonnego i kapłańskiego, w modlitwie do Boga i przyjęciu woli Bożej).
A cóż powiedzieć o wielkiej miłości do człowieka z prześladowcami i oszczercami włącznie, miłości do najbardziej potrzebujących, do grzeszników, do ubogich i do chorych"
Kościół w ogłoszonym dekrecie uznał Ojca Pio za "najgodniejszego syna duchownego św. Franciszka" i określił go jako "rozpalonego miło-ścią Boga i bliźniego, żyjącego w pełni powołaniem brata mniejszego kapucyna i przyczyniającego się do zbawienia ludzi". Swoją świętość kształtował przez posługę kapłańską przy ołtarzu i w konfesjonale. Peł-nia jego duchowości ukazywała się - jak to zauważono w dekrecie o heroiczności cnót - w czasie odprawiania Mszy św. Ci, którzy w niej uczestniczyli Widzieli na własne oczy jak człowiek może być oddany Bogu i odpowiedzieć na miłość Boga, który w Chrystusie daje się cały człowiekowi.
Błogosławiony Ojciec Pio wyznał kiedyś w liście do Rafaeliny Cera-se, że pragnie całym sercem za dni życia doczesnego służyć Bogu, także i wtedy, gdy Opatrzność Boża zechce wystawiać go na próbę i doświadczenia, chce odważnie i wytrwale dźwigać krzyż, służyć Panu, a w życiu wiecznym wysławiać Boga wraz z całym dworem niebieskim (por. III Ep. 522, 17.08.1918).

To pragnienie realizował w całym życiu doczesnym, do ostatniego tchnienia. A dziś?
Jest w chwale Bożej, wielbi Boga wraz z całym dworem niebieskim. Niech On przyczynia się za nami, byśmy wpatrzeni w jego przykład życia, byśmy ubogaceni jego wstawiennictwem każdego dnia kształtowali nasze życie na fundamencie pokory i miłości, byśmy wzrastali w łasce Bożej i stawali się świętymi.
chwila ciszy

Modlitwy wstawiennicze Wszechmogącemu i Najświętszemu Bo-gu, dawcy wszelkiego dobra i łaski za przyczyną Ojca Pio i wszystkich Świętych nieba przedstawmy teraz nasze modlitwy dziękczynienia i prośby:
a) Intencje dziękczynne
- za ukazaną w objawieniu Bożym drogę świętości,
- za dar świętości życia i wstawiennictwo Świętych Kościoła,
- za powołanych do szczególnej świętości w życiu konsekrowanym,
- za heroiczne przykłady świętości męczenników i wyznawców,
- za świętość życia biskupów i kapłanów, - za przykłady świętości życia małżonków, - za postawę świętości dzieci i młodzieży,
- za uświęconych w życiu dziewiczym i samotnym,
- za świadectwo świętości życia Ojca Pio,
- za wszystkie łaski otrzymane przez wstawiennictwo Ojca Pio i na-szych świętych patronów.
(następnie intencje dziękczynne wiernych, złożone od ostatniego nabożeństwa).
b) intencje błagalne
- o pragnienie i dążenie do świętości życia ludzi wierzących,
- o pełne naśladowanie Pana Jezusa zgodnie z życiowym powołaniem,
- o pielęgnowanie cnót wiary, nadziei i miłości,
- o właściwe odczytania wezwania do świętości,
- aby wszyscy wierzący szukali nade wszystko królestwa Bożego,
- aby naszemu życiu towarzyszyła opieka Boża,
- o szczególne łaski i wstawiennictwo Błogosławionego Ojca Pio,
- we wszystkich intencjach Ojca Świętego, biskupów i kapłanów,
- o wzrost wiary w życie wieczne,
- o wieczne zbawienie dla konających,
- o miłosierdzie Boże dla wszystkich wiernych zmarłych.
(następnie na nabożeństwie wspólnym dodaje się aktualne intencje wiernych)

Modlitwa końcowa
Boże, nasz Ojcze, Źródło łaski i Dawco Świętości, który w osobie Twego pokornego sługi Pio Forgione, kapłana stygmatyka, ukazałeś światu dwudziestego stulecia chrześcijaństwa wspaniały obraz Ukrzy-żowanego Zbawiciela, człowieka we wszystkim poddanego Twojej woli i żyjącego pragnieniem stawania się świętym.
Wraz z nim uwielbiamy Cię i składamy dziękczynienie Tobie, Boże, nieskończenie Święty, który go wybrałeś i powołałeś, aby przez pracę nad sobą swe życie ukształtował według Twojej woli i by zjednoczony ze Zbawicielem Jezusem Chrystusem przez posługę kapłańską przyczyniał się do uświęcenia niezliczonej rzeszy ludzi.

Twój wierny i pokorny sługa Pio Forgione przez wytrwałą modlitwę za braci i siostry, którzy "przebywają na wygnaniu", przez ofiarowanie cierpień i przeciwności życia, przez sprawowanie sakramentu pokuty i Eucharystii, przez składanie siebie samego w łączności ze Zbawicielem, aby każdy człowiek został wyzwolony z grzechu i stał się świętym, a po życiu doczesnym mógł wziąć w posiadanie Królestwo miłości i sprawiedliwości, przygotowane od założenia świata, oglądać Twoją, Boże, chwałę i wraz ze Świętymi nieba uczestniczyć po wieczne czasy w uszczęśliwiającym życiu i chwale: przyjmij, o Najświętszy Boże nasz, modlitwę, jaką dzisiaj do Ciebie zanosimy za przyczyną Twego oddane-go Ci sługi. Spraw, byśmy jak on pragnęli świętości, uświęcali własne życie i przyczyniali się do wzrostu świętości Kościoła. Tobie, Boże Świę-ty, niech będzie cześć, chwała i uwielbienie przez wszystkie wieki wieków. Amen.
(Błogosławieństwo i ucałowanie relikwii O. Pio) W. Pan z wami.
O. I z duchem twoim.
W. Niech was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec, Syn i Duch święty.
O. Amen
"Cóż Ci, Jezu, damy za twych łask strumienie... "