Wielkie dobro Twej duszy sprowadza się do tego, że cała, niepodzielnie, należysz do Boga. Kto należy wyłącznie do Boga, ten smuci się tylko z jednego powodu: że obraził Boga. Jego smutek przeobraża się w głęboką, spokojną i wyciszoną pokorę i uległość, a następnie - drogą łagodnej i doskonałej ufności, wolnej od melancholii i lekceważenia - wznosi się ku Bożej dobroci.
Kto należy wyłącznie do Boga, szuka jedynie Boga, a ponieważ On jest obecny zarówno w udrękach, jak i w pomyślności, taki człowiek cieszy się pokojem także wśród niepowodzeń.
Kto należy wyłącznie do Boga, ten nieustannie o Nim myśli, we wszystkich okolicznościach tego życia i usiłuje być coraz lepszy w oczach Boga; ten znajduje i podziwia Go we wszystkich stworzeniach i woła ze św. Augustynem: „Wszystkie stworzenia, o Panie, mówią mi, że należy Cię miłować".
Kto należy wyłącznie do Boga, ten pragnie, żeby każdy wiedział, iż należy Mu służyć i kochać Go; odprawia też wszystkie stosowne ćwiczenia prowadzące do zjednoczenia z Nim.
Tak więc, moja najdroższa Córko, zawsze oddawaj się Bogu i staraj się wyłącznie do Niego należeć; pragnij podobać się Jemu, a w Nim, według Niego i dla Niego - wszystkim stworzeniom.
za: 365 dni z Ojcem Pio, Poznań 2009.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz